Begin de jaren tachtig kende onze club een enorme bloei. De MGB’s lagen goed in de markt en was het nu leuker om de meiden te versieren in “an old sportscar”.
Afdeling Oost – Vlaanderen was net en met onverwachts succes uit de startblokken. Ons lokaal “t’Pauwken” situeerde zich rond het Gentse waar ook meerdere “stropkes” een dergelijke MG in de garage hadden. De eerste meetings als nieuw lid zijn altijd een beetje onwennig en bij ons “ouwe rotten” was het altijd een beetje uitkijken naar die “ groentjes” of er wel de juiste spirit in het lijf zat.
En één daarvan viel zo uit de boot. Hoog blond, flinke knevel onder de neus, ontzag uitstralend met die strenge bril, leek hij ouder alsof hij was. Een “charmante “ dame en een leuke hond samen met een knalrode MGB waren zijn gezelschap. Goed opgevoed als hij was (is) trakteer- de hij ons op een biertje en bij het gesprek verraadde zijn rollende “r” een beetje oude Gentse aristocratie. Zelfs zijn naam ruikte een beetje naar adel. Olivier Dehenau, je kon het bijna niet in één keer uitspreken.
De man otpopte zich als een echt lid en als een verwoed broodrijder. De meetings in die tijd zaten nog vol met addertjes, vragen, tijdslimieten en proeven. Op het einde hoorde je steevast, and the winner is …je raadt het al. Nu in ieder geval leerden we elkaar zeer goed kennen en de uren plezier samen met Daniel (de heren waren toen nog met hun handel op de baan ) in het garageken van Patrick en Veronicque behoren tot de mooiste momenten. Verhalen over Silverstone, Stoneleigh, Champagne steek, Elzas en noem maar op zouden me te ver laten gaan en zit ik hier morgen nog.
Op een vergadering te Brussel zij hij me interesse te hebben als bestuurslid en met zijn éérste kandidatuur was hij onmiddellijk verkozen. Zijn ijver voor de club was grenzeloos. Ondertussen had de B ook een broertje bij. Een prachtige TA . Na de onverwachte verkiezingsuitslag op de A.L.V. in 1993 werd hij verkozen als uw secretaris. Een job die hij met hart en ziel tot 2010 heeft aanvaardt.
De vele en onregelmatige werkuren deden hem begin dit jaar besluiten er mee te stoppen. (deze post is vacant n.v.d.r.)
Olivier, jongen je hebt het schitterend gedaan. De kleine hulde op de openingsrit flateerde je maar een flinke drink door onze club aangeboden zou toch moeten kunnen. Wat vinden jullie ervan.
Een anekdote. Het hondje reed steevast mee, achteraan in de MGB. Toen ik tijdens een tussenstop hoorde dat het beestje ziek werd van chocolade moesten Patrick en ik niet te lang nadenken. Onder weg gestopt aan een patisserie en een chocoladetaart besteld. “Madame, kun je ze in stukjes snijden.” Je raadt het al. Bij iedere tussenstop kreeg het diertje een flinke hap van onder de tafel. Nu, het regende pijpestelen en iedereen reed met de kap dicht. Olie had er duidelijk zin in en sleurde de B door de bochten.We hadden de grootste moeite de MG te volgen maar het loonde. Plotseling verkleurde gans de achterruit van de wagen en Ollie remmen, remmen man. Het scheuren in de bochten en al het lekkers voor de hond hadden hun werk goed gedaan. Het beestje sprong opgelucht en ontlast uit de auto. En de piloot en co-pilote, ja dat was een ander paar mouwen, of liever handen uit de mouwen.
Olivier vergeef het ons,de gelegenheid was te mooi.
Hallaert Achiel