Eventjes dachten we dat we dit keer geen verslag zouden moeten schrijven. De Oost-West-meeting heeft de vaste traditie om met prijzen te werken, waarbij de winnaar het verslag van de rit schrijft. Wat blijkt nu : wij hebben de eerste prijs gewonnen, dus zijn we toch weer van dienst om een verslag te schrijven. Maar niet getreurd, dit doen we graag, want de Oost-West-meeting was er opnieuw één om van te smullen. Schitterend weer die dag, voorspellingen van 28 graden en volop zonneschijn. We waren er al op gevierd om met wapperende haren met ons MGA’tje aan de rit te beginnen . Toen we ongeveer om 9.30 uur toekwamen in Zottegem, was er reeds een drukte van jewelste op de parking. We geraakten bijna niet tot het kasteel van Breivelde voor ons ontbijt. Een zalig ontbijt, trouwens, lekker buiten in het zonnetje, met een prachtig uitzicht op kasteel, vijvers en domein. Eventjes later lieten we onze motor starten om de tocht aan te vatten. Het eerste deel van de tocht ging naar de Kluisberg. We reden dwars door de Vlaamse Ardennen. Enkele weken geleden reden wij ook door deze streek en vertelden we nog tegen elkaar, dat het niet vaak gebeurt dat er een MG-rit door de Vlaamse Ardennen georganiseerd wordt. Ik denk dat onze gebeden verhoord werden. Prachtige weggetjes werden uitgekozen, en ook bochtige we hadden Sabine op sleeptouw, die met haar MG F en zonder roadbook ons volgde. We reden blijkbaar ietsje te rap, Sabine kon ons door al die bochten niet volgen en toen was het noodlot daar : verloren gereden.
Eventjes paniek, maar na een tiental minuutjes weer terecht. Reeds vrij vroeg na de start werd er gestopt in een pittoresk cafeetje voor een eerste praktische proef. Krulbollen en met je bol zo dicht mogelijk bij het stokje eindigen. Niet zo eenvoudig, maar we slaagden er toch in om enkele punten te sprokkelen. Na een verfrissend en deugddoend drankje, want het werd al superheet, vatten we de tocht verder aan. Na een 10-tal kilometer zagen we Guy en Daniel aan de kant staan met champagne. Hun gloednieuwe MGA’s werden gedoopt. Goed Guy en Daniel, zo hoort dat. Wij reden door, want we hadden enkele verjaardagen te vieren : Alain en Linda, en ook zij hadden voor lekkere bubbels gezorgd. Eventjes verder stopten wij en wat later kwamen Guy, Daniel en co ook ons gezelschap vervoegen. Wat smaakte alles, maar wat verliep de tijd plots snel. Het bleek reeds 11.30 uur te zijn en we moesten nog 40 km rijden. Het noodlot sloeg toe toen we verloren reden (zou die champagne daar voor iets tussen zitten ??) en daarom beslisten we de GPS in te schakelen en rechtstreeks naar de Kluisberg te rijden. Alain en Sandra hadden wel de goede weg gevonden en hebben de rit volledig volgens het roadbook uitgereden. Zij kwamen echter meer dan een uur later dan wij aan op de Kluisberg. We konden weeral op het terras genieten van een quiche en een ijsje. Best lekker !!! Ook de namiddag was heerlijk om te rijden. De roadbook was voortreffelijk gemaakt, geen enkel foutje te bespeuren, maar, iets wat de organisatoren niet konden voorzien : een loopkoers in Wevelgem : het volledige dorp afgesloten en een wegomlegging volgens de Belgische manier : 2 bordjes met wegomlegging en dan trek je plan. Wij hadden gelukkig snel de juiste weg te pakken en reden toen vlotjes richting Kemmelberg. Bovenop de Kemmelberg kregen we opnieuw een praktische proef : en wat voor één ??? Zo snel mogelijk met de auto naar beneden rijden, met een lepel en een ei . Het ei moest heel aankomen, maar wat bleek nog : de weg was een kasseiweg en we kregen eerst nog een aperitief te drinken. Onze truuk was om zo vlug mogelijk naar beneden te rijden en niet met de arm op de auto te leunen, het ei werd zowaar in de lepel vastgezogen. We waren zelf verrast dat we zelfs de auto voor ons, die het parcours uiterst voorzichtig aflegde, overstaken. Beneden de berg bleven we eventjes kijken. De meeste eieren kwamen heelhuids beneden toe. Behalve bij die ene auto, waar het ei in de auto brak. Oei, oei, oei, dat mg’tje. De maag begon te knorren en we waren welkom op de top van de Zwarte Berg voor picon en een lekkere Engelse schotel met frietjes. Na de prijsuitreiking keerden we moe, maar tevreden terug naar huis en plots kwamen we tot het besef : we hebben nog een verslag te schrijven. Wel Joske en Hendrik, Lesley en Claudine, we doen dit met plezier. Alle Oost-Westmeetings waren reeds prachtig, en deze was opnieuw een pareltje. Bedankt en tot volgend jaar.
Els en Ivan