Klik op de foto voor een mooi videoverslag van deze rit !
Spontaan schrok ik om halfzeven wakker. Vandaag rijden we de Meetjeslander ging het door mijn hoofd. Ik sprong uit bed, kleedde mij aan en nam een doucheke (de volgorde is hier natuurlijk niet helemaal juist).
Eerst even de wagen controleren: water ok, oliepeil ok. Ondertussen was Diane ook opgestaan en was bezig met haar checkup: zit mijn jasje goed? Zit mijn kapsel goed…. Wat later dan voorzien konden we starten.
Het was zoals voorspeld zwaar bewolkt, maar positief ingesteld als we zijn, moest de kap van ons TDke open. Eerst gingen we in Beernem nog Theo en Jos oppikken. Vandaag zouden de heren samen rijden zonder hun dames. Ze hadden ons beloofd dat wij vandaag ontspannen achter hen mochten rijden volgens het principe “follow de beige petjes in de rode MG C”. Wij mochten genieten, zij zouden het roadbook perfect volgen.
In Beernem stonden ze ons met draaiende motor reeds ongeduldig op te wachten. We waren er immers in geslaagd een kwartiertje te laat op de afspraak te verschijnen. Na een voorspoedige rit arriveerden we rond 9 uur aan het Sparrenhof in Eeklo waar Benny en de fotograaf van dienst ons vriendelijk verwelkomden.
Bij de inschrijvingstafel kregen we van Isabel (of was het Antoinette??) een opdracht. We moesten het gewicht van haar hesp schatten. Na wat wikken en wegen vulden we, op hoop van zegen, ons briefje in. Handjes werden geschud, kussen uitgedeeld (1 of 3), het weerzien was zoals gewoonlijk hartelijk. Iedereen genoot van de koffiekoeken en rond 9.30 u stonden de bestuurders van een 47-tal MG’s te popelen om te vertrekken.
Petten op en op weg dan maar. Langs rustige landelijke wegen (af en toe in slechte staat) verkenden we een stukje Meetjesland. Nu en dan zag ik in de rode MG C met de twee beige petjes voor ons, een vinger omhoog steken met het gekende teken: probeer om te keren, maak een U bocht. Ondertussen maakten we kennis met de gebruiken en gewoontes van het Meetjesland. Zo leerden we dat sommige Meetjeslanders hun (propere) was uithangen aan de andere kant van de weg aan hun voordeur. Na wat rijden over dijken kwamen we rond 11 u (het kan ook wat vroeger of later geweest zijn) aan op landbouwbedrijf Mollekot 54 te Watervliet. Hier werd ons een lekker melkkleurig aperitiefje of een fruitsapje aangeboden.
Ondertussen was het een stuk warmer geworden en piepte de zon door de wolken. Enkelen stapten reeds terug in hun wagen en begonnen enthousiast te toeteren, ongeduldig om de tocht verder te zetten. Ook wij preutelden wat later met ons TDke de Preutelstraat in. Wij bolden terug langs polders en over dijken. Plots zagen wij na een korte bocht drie groene B’s in een hooiweide geparkeerd. Die waren gezellig aan ’t aperitieven. Goed idee! Een druk op de toeter naar de beige petjes voor ons en onze twee wagens ook aan de kant. Picknickmand open en …bubbeltime.
Isabelle en Benny hadden waarschijnlijk ettelijke manden met eieren naar de “Arme Klaren” gedragen want nu scheen de zon in volle glorie. Pulls werden uitgetrokken en genietend van het weer en ons drankje zagen we al die MGtjes voorbij snorren. Terug op pad, nu als laatste twee wagens. Onderweg zagen we op een tweetal plaatsen nog andere groepjes MG-leden genieten (carpe diem) op terrasjes.
Daardoor arriveerden we toch niet als laatste aan de “Canadees” in Adegem. Eerst nog een fotootje aan de tank en dan aan tafel voor een lekkere en uitgebreide broodmaaltijd. De sfeer was uitstekend en de babbel gezellig.
Teller terug op nul en nu op weg voor het namiddaggedeelte. We reden nu, onder een stralende zon, langs mooie dorpjes als Bellem en Hansbeke en onze vering werd opnieuw op de proef gesteld door de weggetjes in slechte staat. Het werd terug tijd voor een terrasje.
Een plaatsje in de zon vonden we niet. In de schaduw dan maar. Daarna terug verder langs het prachtig kasteel van Lovendegem en door Lembeek waar veel zonnige terrasjes waren maar door het prachtig weer jammer genoeg geen plaats.
Langs de Kerklanddreef (weg in heel slechte staat) belanden we aan de Akkerhoeve in Waarschoot waar we een aperitiefje kregen, aangeboden door het clubbestuur. Daarna konden we aanschuiven voor het varkentje aan het spit. Terwijl ik aan het aanschuiven was werd ik door Benny uit de rij geplukt en naar de toog geleid.
Wat had ik misdaan??? Moest ik de vaat doen???
Nadat ik mij gelegitimeerd had bleek dat ik het dichtst het gewicht van de hesp geraden had en deze mocht meenemen onder voorwaarde dat ik het ritverslag maakte (wat ik met veel plezier gedaan heb). Daarna kon ik terug aan tafel. Het varkentje smaakte voortreffelijk, het gezelschap was aangenaam.
Isabelle, Benny en jullie crew, bedankt en proficiat voor de goede, zo niet, perfecte organisatie. Ik ben overtuigd dat iedereen genoten heeft.
Ps. Voor de slager: ook de hesp smaakt voortreffelijk
Mark Vermandere