De MG by Night was altijd al een aparte rit, een rit voor een select gezelschap van gedreven piloten en opmerkzame copiloten, en dat was dit jaar met de nieuwe organisatoren niet anders. Het best wordt deze rit open gereden, wat dit jaar dankzij een zachte novembermaand geen probleem bleek. Liefst 25 teams waren op afspraak om hun navigatie- en rijkunsten bij nacht te kunnen ontplooien.
Afspraak voor de start werd gemaakt in het tuincentrum van Leo en Ingrid. Daar ontvingen we onze roadbook, onder begeleiding van een wijntje, lekkere broodjes en heel veel gezelligheid. Na een korte toespraak van Luc, die ons nog eens opmerkzaam maakte op een aantal gevaarlijke punten in het roadbook, werd de start van deze editie van MG by Night gegeven. Aan de start kreeg iedereen nog een onkruidsproeier uit het tuincentrum mee, waarna er met gierende banden vertrokken werd. We stonden scherp !
De eerste kilometers verliepen in colonne. We volgden gedwee de andere MG’s totdat we onze kans schoon zagen en op een tweevaksweg aan kop konden komen. In mijn spiegels zag ik dat er zich nog een groepje F’en achter ons gevormd had, met helemaal achteraan een MGB V8, waardoor de spanning in onze auto alleen maar toenam : ik wou niet te traag rijden om de anderen niet op de zenuwen te werken, en dus moest mijn copiloot nauwkeurig de te volgen weg doorgeven. In het donker ! Anderzijds mocht ik niet te snel rijden, of mijn copiloot dreigde ermee te zwijgen … Enfin; een goed compromis – waarop wij Belgen een patent schijnen te hebben – onder de vorm van een “vlotte rijstijl” werd gevonden en op die manier trokken we verder door de nacht. We schoten vlot op en konden de ganse tijd geen MG voor ons meer ontwaren. Achter ons bleven ze dapper volgen.
Rond kilometerpaal 61 draaiden we een bedrijventerrein in en konden we eventjes de MG’s laten afkoelen. Tot zover geen enkele navigatiefout gemaakt. Keurig ! We stapten uit en Marc (van de V8) kwam naar me toe met de woorden : zeg, ge moogt uw gas eens leren gebruiken in plaats van de ganse tijd te zitten remmen… Maar de glimlach die met deze woorden gepaard ging, en de felicitaties van de rest van de achtervolgers haalden de verbazing snel weg. Voor ons was er door onze organisatoren een verkwikkende koffie (om wakker te blijven) voorzien en lekkere taart, en de rest van de bende wou al snel weer vertrekken ‘zodat er niemand voor ons zit’.
Na de pauze ging Olivier aan kop, maar na een paar situaties ging het mis en konden wij weer voorop komen. OK, nu geen fouten maken dachten we, maar na een tijdje ging het grondig mis…. Een afslag links werd in het donker gemist, en de volgende situaties leken nog te kloppen, temeer daar we in de verte nog een MG voor ons zagen, wat ons sterkte in onze overtuiging dat we nog steeds juist zaten. We hadden wel maar 1 achtervolger meer, maar die volgde keurig. Na een tijdje kwamen we toch tot de vaststelling dat we grondig fout zaten. Denkende dat we het snel konden goed maken en het roadbook op een bepaald punt weer konden oppikken, leidde ertoe dat we alleen maar meer fout reden. Uiteindelijk zegevierde de rede en kwamen we opnieuw op de juiste route terecht, met 25 kms meer op de teller… Bij de doortocht door Damme zagen we de rest van de bende zowaar op een terrasje zitten afkoelen. Dus ging de MG opzij en konden we ons avontuur uit de doeken doen.
De laatste kilometers leidden ons tenslotte tot bij metaalhandel Heyndrickx voor een afsluitende Brugse Zot, maar waar ons eerst nog een praktische proef stond te wachten : wat is het totaalgewicht van je MG, inclusief inzittenden ? Na een snelle gok schreef ik 1302 kg op het briefje, en ging dan voor de controle op de weegschaal staan. 1300kg bleek het verdict; of 2kg minder dan mijn inschatting (had ik toch wel niet de extra benzine van de 25kg omweg vergeten in mindering te brengen zeker).
Tijdens de prijsuitreiking werd ik dan de gelukkige eigenaar van een waterpas van 2m lengte, geschonken door de firma Heyndrickx. De snoodaards van organisatoren hadden gedacht : dat krijgt hij nooit mee met zijn MG. Maar mis hoor, want in onze TF paste die net in; en zelfs een langer exemplaar hadden we nog probleemloos kunnen meenemen!
Luc en Katrien, Leo en Ingrid, je mag er van op aan dat we ons fantastisch geamuseerd hebben, en voor de volgende editie staan we alvast paraat !
Ivan