Dit verhaal begint ongeveer twee maanden geleden toen mijn baas op een middag bij mij komt en vraagt, Geert heb je zin om dit jaar mee te gaan naar de Mille Miglia, we zoeken nog een navigator (roadbook lezer) voor in de volgwagen?
Hij wist maar al te goed dat hij me daar een enorm plezier zou mee doen, mijn ja antwoord leek dan ook redelijk overbodig. Mee naar de Mille Miglia, het meest prestigieuze oldtimer gebeuren ter wereld en dit volledig op mijn baas zijn kosten, ik kon mijn oren niet geloven. Het duurde toch enkele dagen voordat ik het goed besefte, zelfs nu nog …
Het mega evenement georganiseerd in Italië ging door van 15 tot 18 mei . Veel uitleg hoef ik er niet over te vertellen, de meesten kennen het wel. Maar voor alle duidelijkheid toch een korte beschrijving.
De Mille Miglia (afgekort MM) was een race in Italië die 24 keer tussen 1927 en 1957 georganiseerd werd. Het was één van de bekendste en belangrijkste races in de Gran Tourismo klasse. Bijna alle bekende racepiloten uit die tijd namen er aan deel. In 1957 werd ermee gestopt na een reeks van zware crashes met dodelijke afloop, de wagens werden steeds sneller en krachtiger waardoor racen op de openbare weg te gevaarlijk werd. Tegenwoordig wordt de MM gereden als regel matigheids rally op hetzelfde traject als vroeger nl. van Brescia naar Rome en terug naar Brescia. Dit alleen voor oldtimers die uit de tijdsperiode van 1927 tot 1957 komen en bijna uitsluitend met modellen die er toen effectief aan deelnamen.
Tot zover de theoretische uitleg, naar de realiteit nu. Het team waartoe ik mocht behoren bestond uit drie wagens, nl een BMW 328 uit 1937, een HW Alta uit 1949 en een HWM Alta/Jaguar uit 1951.
Korte uitleg HWM Alta is een Brits automerk dat vooral in de formule 1 en 2 actief was. Voor meer uitleg erover zie www.wikipedia.com. Iedere wagen was bemand met twee personen. Er reden twee support cars mee met telkens een mecanieker en een navigator aan boord. In totaal 10 man sterk het team.
Wij vertrokken vooraf met de volgwagens op dinsdagmorgen 13 mei, 5 personen (rijders) kwamen later op woensdag met het vliegtuig. De 3 wagens gingen mee met een vrachtwagen vanuit België naar Brescia , die zou ook op woensdag aankomen. Het was een regenachtige dinsdag, onderweg naar het grote avontuur, wat zou me daar te wachten staan? Rond 19 u kwamen we aan in Brescia in de buurt van het Gardameer . Mooi hotel voor de eerste twee nachten, het leven kan slechter zijn dacht ik bij mezelf.
Woensdag 14 mei
Na ontbijt, rijden we gezamenlijk naar de Fiera di Brescia, zeg maar de Expo hallen waar alle deelnemers en hun wagens verzameld worden. Ik kan je zeggen redelijk imposant als daar meer dan 400 bloedmooie oldtimers staan te blinken. Wat ik daar tesamen gezien heb kan ik niet met woorden uitleggen, dit moet je zelf zien. Mijn taak was de wagens nog eens mooi opblinken zodat ze fier naar de FIA keuring kunnen, vergezeld van piloot en alle nodige documenten. Alle auto’s worden grondig gecontroleerd op authenticiteit, alles moet zo origineel mogelijk zijn, ze letten werkelijk op alles. Indien er dingen niet kloppen dan start je niet, ze hebben immers een over aanbod aan deelnemers. Er staan reserves genoeg klaar om te starten. Na de keuring blijven alle toegelaten wagens overnachten in de Fiera, klaar voor de grote start ’s anderdaags. Wij gaan ’s avonds nog eens lekker eten in de buurt, alles wordt nog eens overlopen en gechekt. Ook wij zijn klaar voor de start
Donderdag 15 mei.
Na ons ontbijt terug naar de Fiera, de nummers mogen op de wagens, de roadbooks worden uigedeeld. Voor mij is het vooral genieten van al dat moois dat er staat, er zijn nog zo’n 200 Ferrari’s die voor de wedstrijd mogen rijden als tribute aan het Italiaanse automerk. Daarbij komt nog dat er heel wat bekende personen aanwezig zijn zoals Jay Leno, Milow, Brian Johnson de lead zanger van AC/DC, enkele ex formule 1 piloten zoals Jacky Ikxs, Jochen Mass, Martin Brundle en Bruno Senna. Ook onze laatste Belgische F1 hoop Jérome d’Ambrosio rijdt mee. Je kan met iedereen praatje maken of op de foto, de sfeer is heel gemoedelijk.
Wat mij en jullie waarschijnlijk ook interesseert is of er een aantal MG’s meerijden in de MM.
Er zijn in totaal 9 MG’s toegelaten waaronder twee K3’s, twee Midget’s uit bein jaren ’30, twee TB’s uit 1939, twee MGA’s waaronder één MGA Works (originele fabriek racewagen) en een MG Magnette ZA denk ik. Enkele heb ik gesproken, ik moet zeggen allen zijn ze heel sympathiek, zoals het een echte MG rijder toebehoort. Vooral met Doug Hampton heb ik regelmatig een praatje gemaakt, Doug rijdt met een MG K3 uit 1934, een originele Le Mans wagen . Het is een heel vriendelijke man die al verschillende keren deelnam ook al woont hij al jaren in Amerika.
Naar de officiële start nu, in de straten van Brescia waar super veel volk te samen gekomen is.
Die Italianen zijn echt gek van die oude wagens, de eerste rit start pas om 18 u en is ongeveer 250 km lang. Onze taak als eerste volgwagen is tussen de BMW en Alta 1 te rijden, ervoor zorgen dat ze ten allen tijde benzine kunnen tanken, de rijders voorzien van eten en drank en in geval van pech zo vlug mogelijk assistentie verlenen. We geraken dus soms een eind achter de wagens, na een tankbeurt bvb. Als navigator is dit mijn taak om dan zo snel mogelijk terug in de wedstrijd te geraken via roadbook of soms gewoon op kaart. Wie mij een beetje kent weet dat dit volledig mijn ding is, ik ga er dan ook 200% voor.
Alles verloopt vlot , de roadbook ziet er gemakkelijk uit maar is toch niet zo simpel. Vooral bij het binnenrijden van de kleine dorpjes is het oppassen geblazen, soms laten ze ons mee door, soms niet. Dan ben je op jezelf aangewezen en moet je maar zo snel mogelijk op de roadbook zien terug te raken. De gemiddelde streef snelheid bedraagt ongeveer 45 – 50 km/h., wat ik toch redelijk snel vind gezien we rijden op openbare weg met bijhorend verkeer. Gelukkig is er veel politie langs de weg die ons doorlaat en krijgen we in sommige gevallen politie escorte. Flitsers en boetes bestaan tijdens de MM niet, zoiets kan alleen in Italië. Bij ons hier in België is dit onmogelijk.
Na een stevige avond rit komen we goed aan in Padova, het is al 01.00 u geworden. Na aankomst van alle drie de wagens volgt nog een korte controle . Naast ons staat Jonathan Van den Broeck ofwel Milow, ik vraag hem hoe de eerste rit was. Hij is blij eens Vlamingen te horen, op uitnodiging van Jaguar rijdt hij mee in een Jaguar C type en is geschrokken dat er zo snel gereden wordt. Net de Gumball race maar dan voor oldtimers zegt hij, ik zat soms met een ei in mijn broek.
Zijn vrees zal later werkelijkheid worden. Gezamelijk rijden we naar onze hotels, het wordt een eerste korte nachtrust van 02.00 u tot 05.30 u, wij moeten als support ervoor zorgen dat de wagens klaar staan om 07.00u voor de start .
Vrijdag 16 mei.
Kort maar krachtig, zo voelt het als je om 05.30u weer uit je bed mag. De eerste wagen moet al van start om 7.20 u , de laatste iets voor 08.00 u. Iedere wagens start elke dag op startnummer. Het beloofd een heel lange dag te worden, we moeten 720 km van Padova tot in Rome overbruggen.
Dwars door de Po vlakte, langs de Adriatische Kust tot San Marino en dan dwars door Umbrië naar Rome. Het weer is uitstekend, niet te warm en afwisselend zon en wolken. Heel bewust van onze taak rijden we kort achter de BMW, we verliezen ze niet uit het oog. Een perfecte tankbeurt, korte stop ’s middags in San Marino, de rijders in de BMW gaan immers voor een goed klassement. Top 100 als het mogelijk is, maar het wedstrijd reglement is zo gemaakt dat vooral de Italianen en dan nog die met wagens uit het pre war tijdperk en met een originele MM auto het meest kans maken op een dichte ereplaats. Het punten systeem is zo dat er voor elke wagen een coëfficient gerekend wordt, hoe hoger hoe beter, want dit wordt in vermeerdering gebracht met je behaalde punten .
Een originele MM wagen uit het pre war tijdperk heeft een heel hoog coëfficient, latere wagens en diegene waarvan het type nooit deelnam aan de MM hebben een heel laag coefficient. Zij maken in principe geen kans op een goeie uitslag. Het is dus logisch dat er heel wat deelnemers de MM meerijden enkel voor de fun. Vandaar ook de reden waarom enkel de BMW uit 1937 voor een klassement gaat, de twee HW Alta’s zijn te jong.
Terug naar de rit, als alles super lijkt te gaan gebeurt het onvermijdelijke, het linker achterwiel bij de BMW blijkt los te komen en krijgt geen tractie meer. Gelukkig rijden we kort erachter en kunnen direct een diagnose stellen. Die ziet er niet goed uit, de tractie punten op de wielnaaf zijn alle vijf afgebroken, exit BMW. Of toch niet, dit is buiten mijn collega mecanieker gerekend, die gaat direct op zoek in de buurt naar iemand die ons kan helpen. Hij vindt een dame die ons het atelier van haar man toont, rommelig en sterk verouderd maar alles wat we nodig hebben is er aanwezig. De kapot gedraaide bouten uitboren, nieuwe stukken frezen zodat alle perfect past, lassen, afslijpen en terug monteren. Na welgeteld 45 minuten kunnen we terug de weg op, nu hopen dat alles houdt. De eerste 20 km zijn crusiaal, wonderwel blijft alles ok en kunnen ze zonder problemen door rijden.Hun top 100 klassement kunnen ze wel vergeten want als je laattijdig aan de volgende proef aankomt krijg je strafpunten. Maar beter dit dan de strijd staken.
Na een oneindig lijkende rit en met de nodig strees bereiken we samen heelhuids Rome. Ondertussen zijn de twee HW Alta’s ook al binnen, die rijden blijkbaar zonder noemenswaardige problemen de rit uit. De dag eindigt terug rond 02.00 u als ik terug in mijn bed lig, op de achtergrond hoor ik nog steeds het gegrom van wagens die in het hotel toekomen.
Zaterdag 17 mei.
Vast uur, 05.30u mogen we opnieuw genieten van dat alles, vlug klaarmaken, vlug ontbijten en nog vlugger naar de start, gelukkig vlakbij het hotel deze keer. De drie auto’s klaarzetten, benzine, bougies, olie, ruitjes schoonmaken, banden controleren , enz…
Alles moet vlug want de eerste wagens starten al om 06.30 u, dit voor een rit van 552 km doorheen Toscane, inderdaad we rijden vandaag door één van de mooiste streken van Italië. Benieuwd of we vandaag veel tijd gaan hebben om van het landschap te genieten. Even verder staat Milow, meer dan de duim omhoog naar elkaar zit er niet in, wij moeten weg want onze wagen is al vertrokken.
Het beloofd een stralende dag te worden, er is heel veel volk langs de weg. We zijn zaterdag, weekend dus en vele Italianen hebben vrij vandaag. Als ik zeg veel volk dan is dit zeker niet overdreven, je kan de MM het best vergelijken met de Ronde van Vlaanderen bij ons. Ook heel veel meerijders, daarmee bedoel ik mensen die met hun eigen wagen het parcours volgen, het is één groot circus. Via Siena, Volterra, Pisa en Lucca rijden we richting Bologna, nog twee bergpassen tegoed en we zijn er, alles goed? Nou, Alta 2 begint te sputteren, problemen met bougies of ontsteking. Niet veel ergs ware het niet dat volgwagen 2 niet voorbij komt. Waar hangt die uit, blijkt dat ze ergens in de buurt van Firenze in panne staan, problemen met dieselpomp, geen druk en lekkende diesel. Verder rijden is onmogelijk, exit volgwagen 2.
Wij mogen dan maar terug keren tegen stroom zoals ze dat zeggen, op zoek naar Alta 2.
Het euvel was vlug verholpen, nieuwe bougies doen wonderen blijkbaar. Omstreeks 20.30 u zijn alle drie de wagens binnen, goed op tijd vandaag. Maar in de buurt van Firenze staat er wel nog een kapotte volgwagen met twee arme stakkers erin te wachten op hulp. Wat doen we, vlug even crisis beraad. We beslissen alle materiaal uit volgwagen1 te halen en van Bologna terug naar Firenze te rijden om onze twee vrienden en hun materiaal op te halen. De auto zal er blijven en wordt de volgende dag gedepanneerd naar het start en eindpunt in Brescia. .Wie gaat ze halen? Geert, jij weet redelijk goed de weg hier zeggen ze, euh ja een beetje toch. Om 21.45 u terug op weg naar Firenze,
zo’n 140 km ver ( en 140 km terug). Red Bull geeft je vleugels, inderdaad ik heb er één nodig want erg fris voel ik me toch niet meer. Nou, alle ging redelijk vlot en om 01.00u was ik terug met de twee anderen en hun materiaal. Nog een ondergrondse parking zoeken in de buurt, vlug een stuk koude pizza eten en ik mag mijn bed in om 02.00 u. Dit begint echt een slechte gewoonte te worden.
Zondag 18 mei.
De slot rit, slechts een halve dag rijden als afsluiter. Van Bologna terug naar brescia, toch goed voor nog 218 km. We starten terug om 07.00 u, de aankomst van de eerste wagens is voorzien voor
12.00 u op de middag dus. Wij moeten nog het volgwagen probleem zien op te lossen, alle materiaal, bagage en 4 personen kunnen onmogelijk in één auto. We besluiten de twee mecaniekers en het meest nodige materiaal in de overgebleven volgwagen mee op de route te sturen als support.
Wij de twee kaartlezers kunnen op zoek naar een huurwagen om alle achtergebleven gerief ook naar het eindpunt Brescia te brengen. Niet zo eenvoudig als eerst gedacht, het is zondag en er zit niks anders op dan met een taxi naar de luchthaven in Bologna te gaan om daar een huurwagen te zoeken
Het gaat vlot, een beetje Italiaans, wat Engels en vooral veel gebaren doen wonderen, zodanig dat we om 12.15 u met onze huurwagen en alle gerief in Brescia aan de aankomst staan. De eerste wagens rijden reeds binnen over het podium, er is terug een massa volk opgedaagd.
Al vlug zien we de BMW afkomen, die hebben de laatste rit goed doorgereden. Via onze GSM vernemen we dat Alta 1 serieuze problemen heeft met de versnellingsbak, alleen 1 ste en 2 de versnelling lukt nog. Ze hebben nog 40 km voor de boeg, hopelijk geraken ze aan de eindmeet.
Ondertussen komt Alta 2 ook aan, alles perfect zo te zien . Wat me opvalt is dat iedereen elkaar feliciteert bij aankomst, een mooi gebaar na een afmattende Mille Miglia. In de drukte voor de huldiging op het podium hapert de Alta aan een bumper van een andere wagen, met een gescheurde band als resultaat. Dan maar zo over het podium, altijd een cliché met lekke band over het podium en goed voor wel duizend foto’s. We hebben een reserve wiel maar die zit in de volgwagen bij Alta1, uiteindelijk komen ook die aan en kunnen we het wiel vervangen. De schade valt al bij al nog in ons team, er zijn er erger aan toe. Veel ongevallen de laatste dag, de rijders worden moe en door de vele meerijdende sportwagens wordt er al sneller en roekelozer gereden. We hoorden dat oa Milow gecrasht is met de Jaguar C type, een wagen met een waarde van boven de 5 miljoen euro.
Geen nood aldus hun mekaniekers, chassis en motor zijn nog ok, er staat al een nieuwe body klaarin Engeland want de wagen moet binnen twee weken terug in koers.
Wij zijn vooral blij dat alles goed verlopen is, moe maar tevreden noemen ze dat.
Terug naar de vrachtwagen nu om de wagens terug in te laden en er moet nog een kapotte volgwagen bij, het is heel nipt maar het lukt. Ik ben terug gekeerd met de vrachtwagen om de plaatsen te verdelen, dinsdag ochtend omstreeks 03.00 u was ik weer thuis waar vrouwlief en dochter mij stonden op te wachten. Na een zotte week en heel weinig slaap ben ik volledig op.
De kater komt nog, wel ik het toch een aantal dagen gevoeld hoor.
Het was een hele belevenis, een prachtig avontuur. Heel zwaar maar als ze het me volgend jaar terug vragen ga ik direct weer mee.
Ja, tot slot dit nog. Ik had me vooraf voorgenomen om de MG’s een beetje te volgen, jammer genoeg was daar niet veel tijd voor. Op een korte babbel na en wat foto’s heb ik er niet veel van terecht gebracht. Ik weet wel dat de twee MG TB respectievelijk 11de en 15de geeindigd zijn.
Ik zal zeker op één van de volgende ritten, de roadbooks en andere regalia meebrengen.
Foto’s kan je op de club site bekijken.
Vele groeten, Geert.