Er is mooi weer voorspeld voor zondag : blauwe lucht, zon, weinig wind al wat je wil.
Ik ben afgesproken bij Alain tegen 8h en we rijden richting Menen. De kap van de mooie helderrode MG A is nog dicht want de ochtendlucht is ondanks alles nog wat fris. We zijn aangekomen zonder moeilijkheden, want de brokken op de autoweg van deze morgen zijn geruimd en de startplaats is gemakkelijk te vinden. Op de parking kwamen de andere deelnemers en nieuwsgierige toeschouwers die mooie auto’s bewonderen
en hoorde dat de andere oltimers , maar zeker de onze een groot succes kennen.
Met het vooruitzicht op mooi weer doen we de kap open. De vragen van de waarnemers blijven niet uit maar ik laat Alain de antwoorden geven want zodra het om een technische vraag gaat verkies ik het woord te geven aan een specialist. Na een lekker ontbijt starten we en trachten we in de kopgroep te blijven want het is plezant om het
roadbook te ontdekken en de banen zelf te zoeken zonder de anderen te moeten volgen.
Aan het tweede rond punt vergaten we een weg rechts te nemen en zo namen we de verkeerde richting. Snel keerden we terug naar de goede weg maar zo zaten we achter de anderen. Het begin van de rit ging door dorpjes en een stuk nationale en departementale Franse wegen. We reden alles perfect, het roadbook is goed gemaakt en ik begeleid Alain zonder moeilijkheden. Na een pauze rond 10u30 is het een heel ander landschap en de baantjes worden mooier, allemaal zoals het prachtig golvend landschap. Het wordt een grootse wandeling in een aangename omgeving. ’s Middags na de kir, door de club aangeboden, aten we een sandwich met kaas, hesp en boter volgens de
de traditie van Outre – Quiévrain. Tijdens die pauze verrastte Alain me door me voor te stellen dat ik het stuur mocht nemen. Het was vragen aan een hond of hij een been wil….
Na de uitleg over het gebruik van deze helse machine, reed ik mijn eerste rondjes met grote waardering en vooral grote voorzichtigheid. In het leven zijn er bepaalde zaken die men niet graag uitleent; wel ik geloof dat het stuur van deze MG A er ook eentje is. Ik ben dus uitzonderlijk fier. Of ik de rol van de navigator apprecieer, die van piloot is natuurlijk verschillend. De piloot moet zich beheersen over het rijden en dat gaat vlug genoeg. De sensaties zijn heel anders en zonder servostuur herinnerde ik me het leren rijden als jonge bestuurder. De soepelheid van de motor en de versnellingbak verwonderden mij het meest: als het verkeer niet te druk is kan je gemakkelijk in vierde versnelling blijven bij
lage snelheid en haalt hij zonder problemen weer zijn snelheid. Natuurlijk heb ik ondanks voorzichtig te zijn de eerste versnelling, die niet gesyncroniseerd is, een beetje
geplaagd (Alain had het me gezegd; maar we zijn het gewoon met die moderne auto’s). Zo hoorden we toch wat knarsende tandwielen. Het sturen is sensationeel, men voelt werkelijk wat het is de auto te sturen alsook de staat van de soms beschadigde wegen.
Op een kleine steile weg temidden van de velden bemerken we een stilstaande MG B naast de weg, motorkap open, de bestuurder doed ons teken. Ik denk dat Alain gekend is voor zijn talent om iedereen te helpen want hij wacht niet om hem te vragen of hij een reserveriem mee heeft. Domme vraag, hij heeft altijd alles mee, hij heeft er zelfs twee ! Geen water, geen olie (ik hoorde zelfs dat hij een tweede motor heeft,
maar men zegt zoveel dingen!). Een half uurtje later, na de raadgevingen van Alain, ronkte zijn motor weer opnieuw en vervolgden we onze route. De rit gaat verder en na de namiddagpauze, neem ik met een zeker genoegen weer het stuur over. Na een
uurtje dachten we dat we de route kwijt waren. Alain twijfelde over het roadbook en we wilden terug naar het vorig herkenningspunt gaan. Zeker, we kwamen andere deelnemers tegen die ons bevestigden dat we op de goede weg waren en we volgen hen. Maar een beetje verder stoppen ze naast de weg en moeten ze onze twijfels toegeven. Kortom het waren niet alleen wij die moeilijkheden hadden en na wat twijfels en dan discuties, namen we de beslissing naar de plaats van aankomst te rijden (met de hulp van een kaart en de
GPS) Die mooie dag eindigde met een lekker etentje in een gemoedelijke sfeer.
Op onze terugweg reden we met dak toe en zonder zijruiten en zonder problemen.
Dit was mijn derde ervaring op een rallye (één met een MG A en één met de porsche), maar ik begin er veel plezier aan te beleven en wacht met ongeduld op de volgende rit.
Felicitaties aan de organisator Wim !
Roland.