De vriezeman was nog van de partij geweest zaterdagnacht, het lag er dus nog witjes bij, maar zondagmorgen scheen de zon volop zodat we met positieve toekomstplannen vertrokken, zij het met de kap dicht . De opkomst was een meevaller, 60 auto’s aan de start is een goede opsteker voor de inrichters ! Na het ontbijt maakten we ons klaar om te starten en je zag veel deelnemers die nog twijfelden om de kap open te leggen. We legden meteen de kap open, met een goede muts en een warme sjaal en de verwarming aan kon het niet mislopen.
We belandden al vlug in het licht glooiend land via Erondegem, Vlekkem, Aaigem en Woubrechtegem om even halt te houden op het dorpsplein van St. Lievens-Esse. Met de brouwerij als getuige kregen we onder de kiosk een “Pater Lieven” aangeboden met een brokje kaas en een stukje salami. 
Als aperitief viel dat erg mee. Een origineel biertje op een originele plaats. Een eind verder kwamen we op bekend terrein : Café St. Jan in Hemelveerdegem. Bij een vorige gelegenheid, enkele jaren geleden, gaf Achiel hier een recital ten beste met zijn inmiddels alom gekende platenspelertje. Ook toen had café St Jan een “drukke dag”… Zonder “Kop” kan Achiel niet funtioneren, daarom werd er volgens goede traditie een boterham met kop en mosterd voor de liefhebbers, geserveerd op het plein voor de St. Jan. We konden de boterham doorspoelen in het café mits een bonnetje in te wisselen ons door Achiel overhandigd.
Voor het tweede deel van de rit moesten we ons niet haasten, een terrasje onderweg was dus aangewezen…
De rit ging verder door de rand van de Vlaamse Ardennen via Deftinge, Parike, Brakel, Zegelsem, Michelbeke ( je kon er niet naast kijken dat hier Herman De Croo woont). In Zegelsem werd er een terrasje bestormd en “ en passant” vergastte Achiel ons met eeen kersverse mattentaart en een klein flesje drank. 
We passeerden ook Velzeke, Strijpen en Zwalm om nog even halt te houden in Taverne ’t Schuurke. Tussen haakjes voor de whiskyliefhebbers: hier hebben ze er meer soorten op de plank staan dan ik wist dat er bestonden.
Vervolgens kwamen we in de streek waar een wielerwedstrijd aan de gang was. Ongewild hebben we de renners enkel keren zien passeren op verschillende plaatsen, wachten was de boodschap.
Daar het de eerste rit was die ik met de MG A deed was ik een beetje in het ongewisse voor wat het gedrag van de wagen betrof.
Tot hier toe was alles vlot verlopen maar ter hoogte van Balegem voelde ik plots alsof de motor op drie poten draaide, even een lichte vorm van paniek onderdrukt maar de motor herpakte zich. Ondertussen gaan alle mogelijke en onmogelijke gedachten door uw hoofd over de oorzaak van dit euvel. Juist voor het grote rondpunt boven de E 40 aan Kwatrecht kreeg ik terug het signaal vanonder de motorkap dat er iets niet naar behoren ging. Het is daar wel een redelijk erg druk verkeerspunt !!! Geen ideale plek om in panne te vallen !
De motor herpakt zich terug en ik geraak tot voorbij het rondpunt, maar dan was het liedje volledig uitgezongen. Vierklauwens uit de auto gesprongen en de gekende noodprocedure ingezet : duwen!
Juist over de spoorwegbrug kon ik een weggetje inslaan en de auto parkeren in de kant. Een zoektocht onder motorkap leverde niets op, behalve dan dat ik vond dat er zo weinig benzine in de benzinefilter zat (gelukkig een doorzichtig model waar je het debiet een beetje kunt volgen). Dan even een luisterend oor tegen de wand gelegd achter de zetel van mijn bijrijder… En ja hier viel het verdikt: geen benzine meer ! De pomp tikte als gek maar er kwam geen druppel meer door. De benzinemeter is dus onbetrouwbaar en daar betaal je de rekening voor. Vanaf nu wordt er op Km gereden want dat benzinemeterding duidt van alles aan behalve de echte toestand van de inhoud van de tank !
Een telefoontje naar de reddende engelen Achiel en Patrick en binnen enkele minuten stonden die aan het ziekbed. Gelukkig kende Achiel de persoon die enkele huizen verder bezig was, in zijn bedrijf vond onze Achiel een gieter, bij gebrek aan een jerrycan. Met de gieter in de hand reden beide redders naar het dichtsbijzijnde benzinestation en kwamen voorzichtig terug om niet te veel benzine te morsen. Het viel nog best mee om het grootste deel van de benzine in mijn tank te gieten. De auto startte natuurlijk bijna onmiddellijk en draaide als een naaimachientje ! Volgende fase bestond er uiteraard in om zelf naar het benzinestation te rijden en de tank boordevol te gieten. Uiteindelijk belandden we met een beetje vertraging in de Otorongohoeve voor een zeer goed verzorgd avondmaal.
Ik stel voor om Achiel en Patrick de medaille van de “Groene Gieter” op te spelden voor hun waardevolle hulp en bijstand in sombere tijden…
Tot volgende rit ! En…het is plechtig beloofd: ik zal starten met een volle tank !
Guido Van Acker.
Addendum : Mijn benzinepanne op de openingsrit was niet te wijten aan mijn slordigheid maar aan een benzinelek ! Ik was er zeker van dat ik getankt had, maar als de benzine er vandoor gaat via een lek dan heb je geen verdediging uiteraard.
De lek is gevonden en hersteld.
GVA